Οι αισθητηριακές εμπειρίες συμπεριλαμβάνουν την αφή, την κίνηση, την αίσθηση του σώματος στο χώρο, την οπτική αντίληψη, την ακουστική αντίληψη και την αίσθηση της βαρύτητας.
Η διαδικασία του εγκεφάλου που οργανώνει και επεξεργάζεται αυτές τις πληροφορίες ονομάζεται αισθητηριακή ολοκλήρωση.
Ποιος έχει δυσκολίες αισθητηριακής ολοκλήρωσης;
Πιθανόν να έχετε συναντήσει ένα παιδί που, παρόλο που δείχνει να είναι ιδιαίτερα έξυπνο, έχει δυσκολία στο να χρησιμοποιήσει κατάλληλα το μολύβι ή να ντυθεί μόνο του.
Ίσως πάλι να γνωρίζετε κάποιο άλλο παιδί που να δείχνει τόσο φοβισμένο και ανασφαλές στις κινήσεις του στο χώρο, ακόμα και όταν παίζει. Αντίθετα ένα άλλο παιδί, μπορεί να εμπλέκεται σε ακραίες, ασυνήθιστες δραστηριότητες που πολλές φορές είναι επικίνδυνες ( π.χ. να τρέχει γρήγορα από τη μια μεριά στην άλλη, να πηδά από ψηλά σημεία κ.τ.λ.)
Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις, η διαταραχή της αισθητηριακής ολοκλήρωσης ίσως είναι η κύρια αιτία των δυσκολιών.
Ομάδες που παρουσιάζουν συνήθως διαταραχή της αισθητηριακής ολοκλήρωσης είναι:
- Βρέφη που έχουν γεννηθεί πρόωρα.
- Παιδιά με αυτισμό και άλλες αναπτυξιακές διαταραχές.
- Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.
- Άτομα με εγκεφαλική βλάβη.
Τα συμπτώματα που παρατηρούνται συνήθως είναι:
- Υπερευαισθησία στο άγγιγμα, στην κίνηση, σε οπτικά ερεθίσματα και σε ήχους
- Μειωμένη αντίδραση στο άγγιγμα, στην κίνηση, σε οπτικά ερεθίσματα και σε ήχους
- Διάσπαση προσοχής
- Κοινωνικά και συναισθηματικά προβλήματα
- Ασυνήθιστα υψηλό ή χαμηλό επίπεδο δραστηριοποίησης
- Σωματική αδεξιότητα
- Δυσκολία προσαρμογής σε αλλαγές καταστάσεων
- Δυσκολία χαλάρωσης – ηρεμίας
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Καθυστέρηση στο λόγο ή σε κινητικές δεξιότητες
- Καθυστέρηση στη σχολική πρόοδο
Οι βασικοί θεραπευτικοί στόχοι είναι:
- Να δώσουμε στο παιδί αισθητηριακές πληροφορίες που βοηθούν στην οργάνωση του κεντρικού νευρικού συστήματος
- Να βοηθήσουμε το παιδί στο συντονισμό και έλεγχο της αισθητηριακής πληροφορίας και
- Να βοηθήσουμε το παιδί να αναπτύξει μια πιο οργανωμένη αντίδραση στο αισθητηριακό ερέθισμα.
Τα παιδιά μέσα στις ασφαλείς και ευχάριστες συνθήκες της αίθουσας θεραπείας είναι πιο πρόθυμα να δοκιμάσουν δραστηριότητες που κανονικά θα φοβόντουσαν, και στην πραγματικότητα τις βρίσκουν διασκεδαστικές. Με κατάλληλο ρυθμό και με πολλή ενίσχυση ο θεραπευτής καθοδηγεί κάθε παιδί σε ένα πρόγραμμα που είναι σχεδιασμένο με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες του.